สารทำความเย็น(น้ำยา) 

คือ สารที่ดูดความร้อนแฝงเมื่อเปลี่ยนสถานะจากของเหลวกลายเป็นไอที่อุณหภูมิและความดันต่ำและคายความร้อนแฝงเมื่อควบแน่นเปลี่ยนสถานะจากไอกลายเป็นของเหลวที่อุณหภูมิและความดันสูง การทำความเย็นก็จะบรรลุผลโดยที่สารทำความเย็นดูดความร้อนฝงจากพื้นที่ที่ต้องการทำความเย็นและส่งความร้อนไประบายออกอีกทอดหนึ่ง

สมบัติบางประการของสารทำความเย็นที่เหมาะสมในการทำความเย็น คือ

• สามารถรับปริมาณความร้อนที่ได้จำนวนมาก
• สามารถระเหยที่อุณหภูมิ
• สามารถใช้ซ้ำแล้วซ้ำอีกได้

1. R-22 เป็นสารกลุ่ม HFC(hydrofluorocarbon) คือสารทำความเย็นที่มีคลอรีนเป็นส่วนประกอบ สลายตัวได้รวดเร็วกว่าสาร CFC (cloroflurocarbon) แต่ยังคงมีส่วนในการทำลายโอโซนในบรรยากาศอยู่บ้าง นิยมใช้ในระบบปรับอากาศและกับอุตสาหกรรมการทำความเย็นทั่วไป

2. R-134a เป็นสารกลุ่ม HFC (hydrofluorocarbon) คือสารทำความเย็นที่มีคลอรีนเป็นส่วนประกอบจึงไม่ทำลายชั้นโอโซน แต่มีข้อจำกัดคือมีแรงดันต่ำทำให้ต้องใช้คอมเพรสเซอร์ขนาดใหญ่เพื่อให้ได้ความเย็น เท่าเดิม จึงไม่นิยมใช้ในการทำความเย็นที่มีอุณหภูมิติดลบต่ำ

3. R-404a เป็นสารกลุ่ม HFC(hydrofluorocarbon) ปัจจุบันนิยมนำมาใช้ในระบบทำความเย็นเชิงพาณิชย์ เนื่องจาก มีประสิทธิภาพใกล้เคียงกับR-22 แต่ให้ผลดีในด้านรักษาสิ่งแวดล้อม

4. แอมโมเนีย   เป็นสารทำความเย็นที่ดีที่สุดในปัจจุบัน เนื่องจากประสิทธิภาพการทำความเย็นสูงและมีราคาถูก ทำให้ช่วยประหยัดต้นทุนได้เป็นอย่างดี  นิยมใช้ในอุตสาหกรรมความเย็นขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามเนื่องจากแอมโมเนียมีข้อจำกัดในเรื่องของการเป็นสารพิษที่เป็นอันตราย จึงต้องมีการศึกษาเป็นอย่างดีทั้งในเรื่องของสถานที่ตั้ง ระบบควบคุมและการป้องกันที่ด

5.คาร์บอนไดออกไซด์  นิยมใช้ในอุตสาหกรรมความเย็นขนาดใหญ่ เป็นสารทำความเย็นที่มีความปลอดภัยเป็นพิเศษ เนื่องจากไม่มีกลิ่น ไม่มีพิษ ไม่ติดไฟหรือระบาดและไม่กัดกร่อนโลหะ  แต่มีข้อเสียคือมีความดันในระบบสูงมาก จะต้องมีอุปกรณ์ป้องกันในระบบเป็นอย่างดี ทำให้ค่าใช้จ่ายในการติดตั้งค่อนข้างสูง  

         สำหรับการเลือกระบบและสารทำความเย็น นั้นควรเลือกให้เหมาะสมกับลักษณะงานที่นำไปใช้ และองค์ประกอบอื่นๆอย่างถูกต้อง ทั้งนี้เพื่อประสิทธิภาพและความคุ้มค่าในการลงทุน เพราะฉะนั้นจึงควรได้รับคำแนะนำที่ถูกต้องจากผู้เชี่ยวชาญและมีประสบการณ์เพื่อประโยชน์สูงสุดแก่องค์กรของท่าน